سامانه پذیرش دانشگاه مجازی المصطفی (ص)

درآمدی بر هنر اسلامی

هنري که ادعاي رسالت ديني دارد، ناگزير بر پايه‏‌ي مباني همان دين بنا شده است. محوريت خداوند که برگرفته از اصل بنيادي توحيد است، در تمييز هنر ديني از غير ديني نقش اساسي دارد. هنرمند مسلمان عالم را منحصر در ماده نمي‏داند و با در نظر گرفتن رابطه‏‌ي طولي عوالم، و اسم و نشانه بودنِ عالم برای خداوند، تمام زيبايي‌‏هاي موجود در طبيعت را حکايت‌گرِ زيبايي الهي مي‏داند؛ آن هم به صورت تکويني و حقيقي. لذا در صدد نشان دادن جمال الهي در آثار خويش است. نگاهي اجمالي به تعدّد آثار هنريِ به جاي مانده، خود گواه بر اشراف روح ديني در سرتاسر زندگي هنرمند مسلمان است. آثار معماري تمدن‏‌هاي اسلامي من جمله ايران، عثماني و اندلس به عنوان نقطه‏ي عطفِ شاخه‏‌هاي هنر اسلامي از اهميت ويژه برخوردارند. در واقع، هنر غني مسلمانان نشانه‏‌ي عظمت تمدن و معرفت اسلامي است، به طوري که همه‏‌ي پژوهشگران به علوّ انديشه‏‌ي نهفته در پس شاهکارهاي هنري مسلمين اذعان دارند. لذا براي بيان هرچه روشن‏تر ماهيت هنرِ اسلامي، لازم است مباني ستي‏‌شناختي و معرفتي اسلامي آن مورد بررسي قرار گيرد.اين مباني با مباني مکاتب جديدِ غربي که مبتني بر مادي‏گرايي هستند، سازگاري ندارد و به همين جهت است که هنر غربِ معاصر، هنري فاصله گرفته از ارزش‏‌هاي متعالي ديني است. ضمناً، بررسي مباني هنر معاصر غربي بر غناي تحليل جامع هويت مقدس هنر اسلامي خواهد افزود.